Vrijdagmiddag 28 juni was het dan eindelijk zo ver! De informatiebordjes, voorzien van een QR code, staan naast de loopbruggetjes aan de Elisabethstraat en verklaren aan voorbijgangers waarom er teksten in de armleuningen van de bruggetjes staan.

De teksten die in deze brugleuningen staan gegraveerd zijn van niemand minder dan Margot Vos. Zij was 100 jaar geleden een landelijk bekende schrijfster van socialistische gedichten, gedichten over de natuur en ook schreef zij verhalen die vaak in schoolleesboeken werden opgenomen. Zij woonde in die tijd van 1921 tot 1935 in de woning aan de Elisabethstraat 30. In de jaren die ze hier heeft gewoond heeft ze haar meeste en succesvolste werken geschreven.

De kleindochter van Margot Vos, intussen zelf op respectabele leeftijd, mocht het QR-bordje bij een van de drie bruggetjes onthullen. Zij vertelde dat ze naar haar oma is vernoemd en dus ook Margot heet. Zij was dol op haar oma die ongelooflijk positief in het leven stond. Wel was haar oma heel anders dan alle andere oma’s, want zij ging nooit met haar naar een speeltuin of zoiets, maar altijd naar het bos en altijd verhaaltjes vertellen. Eigenlijk had haar oma bij alles wat er maar gebeurde wel een gedichtje. Ze logeerde als kind ook heel vaak bij haar oma en als ze dan ‘s morgens bij oma in bed kroop dan was er ook altijd weer een verhaaltje. Verder vertelde ze dat haar oma en opa hier in Hengelo een hele gelukkige tijd hebben gekend. Ze bleef ondanks haar bekendheid altijd heel bescheiden en liet zich nooit voorstaan op haar bekendheid. Gerrit Komrij en Henk Rozenbrink hebben haar na veel aandringen nog een keer kunnen bewegen om een interview te geven, maar verdere publiciteit hoefde ze niet. Haar optimisme heeft ze altijd behouden blijkt uit een van haar brieven toen ze op hoge leeftijd kwaaltjes kreeg: “het oog heeft zijn scherpte verloren, het oor vangt al minder klank, toch dieper dan ooit tevoren binnenin beeld en zang”.

Meer weten over Margot Vos? Kijk dan eens hier: denijverheid.nl/dichteres-margot-vos