Dichteres Margot Vos
Een portret van dichteres Margot Vos. Zij zit buiten in een grote stoel met een boek in haar handen. Ze kijkt in de camera. In het gras naast haar ligt een grote hond.

Eigenlijk heette ze Grietje Vos, maar ze schreef haar gedichten onder de auteursnamen Margot Vos en Gerda. Tussen 1921 en 1935 woonde ze in Hengelo, specifiek in de Elisabethstraat, op wat nu nummer 30 is. Gedurende deze periode in Hengelo schreef zij haar meest bekende werken. Als dichteres, bekend om haar socialistische en natuurpoëzie, verwierf Margot Vos in de jaren twintig en dertig landelijke bekendheid, vooral in socialistische kringen. Haar gedichten zijn opgenomen in diverse bloemlezingen en verzamelbundels, net als haar kinderpoëzie, die vaak werd opgenomen in schoolleesboeken. Mede door haar belangrijke werk zijn enkele passages uit haar gedichten gegraveerd in de leuningen van de bruggen aan het Elisahof.

Jonge jaren

Margot Vos werd in 1891 geboren als het derde kind in een gezin van tien kinderen in het veengebied bij Emmen. Haar ouders waren beiden in het onderwijs werkzaam, en zij zou later zelf ook onderwijzeres worden. De harde levensomstandigheden en de armoede in de veengebieden beïnvloedden haar sterke socialistische overtuigingen.

Haar gedichten

Thema’s als klassenstrijd, verbetering van arbeidsomstandigheden en rechtvaardigheid komen veelvuldig terug in haar gedichten. Aanvankelijk schreef ze onder haar eigen naam, Grietje Vos, vele verhalen en gedichten voor kinderen. In 1916 trouwde Margot Vos met Jan Hilvers, eveneens een socialist en onderwijzer, en samen kregen zij een dochter. Margot liet zich niet alleen inspireren door socialistische thema’s; ook de natuur rondom de wijken Nijverheid, Oele en Delden inspireerde haar tot het schrijven van talrijke gedichten. Toen zij in 1921 naar Hengelo verhuisden, keken ze uit over het buitengebied, nog ongerept door kanaal of snelweg, wat lange wandelingen naar Delden en Oele vergemakkelijkte.

 

Latere leeftijd

Haar man werkte ondertussen voor de gemeente, maar werd in 1935 ontslagen vanwege zijn socialistische overtuigingen en lidmaatschap van de Onafhankelijke Socialistische Partij. Dit markeerde het einde van hun zorgeloze tijd in Hengelo, en Margot begon minder te schrijven. Na het overlijden van haar man in 1956 publiceerde ze nauwelijks nog en trok in bij haar dochter, waar ze een teruggetrokken leven leidde. Desondanks bleef ze, geïnspireerd door de natuur, tot op hoge leeftijd gedichten schrijven. Margot Vos overleed op 1 december 1985 in Winterswijk, op 94-jarige leeftijd.

Publicaties

1922 Een bundel ‘vijf moderne dichters’

1923 De dienende maagd

1923 De nieuwe Lent

1924 De dienende maagd

1925 Meiregen, kindergedichten

1925 Intermezzo

1926 Vlammende verten

1928 Lichte uren

1932 De windharp

1949 Rozemarijn, kindergedichten